مقدمه ای بر فورک (fork)
ماهیت غیرمتمرکز بلاکچین های عمومی (مانند بیت کوین و اتریوم) بدین صورت است که شرکت کنندگان در شبکه باید بتوانند در مورد وضعیت بلاکچین (دفترکل و بلاک های عمومی مشترک و پروتکل بلاکچین) به توافق برسند. اتفاق نظر در میان گره های شبکه منجر به ایجاد یک بلاکچین منفرد می شود که حاوی داده های تأیید شده (تراکنشها) است .
انشعاب یا فورک
با این حال ، بسیاری از اوقات ، گره های موجود در شبکه نمی توانند در مورد وضعیت آینده بلاکچین اتفاق نظر داشته باشند. این رویداد به فورک یا انشعاب منجر می شود ، یعنی زنجیره ایده آل به دو یا چند زنجیره تقسیم می شود که همه معتبر هستند.
فورک چگونه اتفاق می افتد؟
اول ، بیایید بلاکچین را به روشی ابتدایی مرور کنیم.
در این فناوری ، شبکه ای از رایانه ها ، که معمولاً “گره” نامیده می شوند ، یک رکورد مشترک ، قابل تأیید و تغییرناپذیر از داده ها را نگهداری می کنند. دو یا چند رکورد ، که معمولاً “بلاک” نامیده می شوند با هم مرتبط می شوند. هر گره دارای اطلاعات کامل بلاکچین است و از این رو می توان هر گره را به عنوان یک دفتر حساب کرد. به همین دلیل است که بلاکچین اغلب با عنوان “فناوری توزیع شده لجر” (DLT) نیز شناخته می شود. هر گره در یک بلاکچین از اختیارات یکسانی برخوردار است.
اگر توافق در مورد اعتبار تراکنش ها حاصل شود ، هر گره می تواند یک بلاک جدید اضافه کند. برای دستیابی به این اجماع ، یک گره مجبور است برای حل یک معما رمزنگاری و ارائه شواهدی از آن ، عملیات قابل توجهی را با سرعت بالا انجام دهد. این فرایند “اثبات کار” (POW) نامیده می شود. به طور خلاصه ، برای افزودن یک بلاک جدید ، یک گره باید به اجماع برسد .
جهت مشاهده ادامه مقاله به آدرس وب سایت فکت کوینز مراجعه نمایید.
