در قسمت اول وایت پیپر مونرو تمام محدودیت های شبکه ی بیت کوین را توضیح دادیم، هم اکنون در این قسمت به معرفی ویژگی ها و کلید های Cryptonote میپردازیم.
اسکریپت های اصلی
سیستم توضیحی (سیستمی که روند کار در آن الگو وار توضیح داده شده)در شبکه بیت کوین یک ویژگی بزرگ و پیچیده است. این ویژگی به طور معمول به شخص اجازه می دهد تا تراکنش های پیچیده ای را ایجاد کند. اما برخی از ویژگی های آن به دلیل مسائل امنیتی غیرفعال شده اند. و برخی دیگر هرگز استفاده هم نشدند. در شبکه بیت کوین اسکریپت مرسوم ترین تراکنش ها به صورت زیر است(هم برای فرستنده و هم گیرنده):
<sig> <pubKey> OP DUP OP HASH160 <pubKeyHash> OP EQUALVERIFY OP CHECKSIG.
این اسکریپت 164 بایت است. در حالی که تنها هدف آن بررسی این است که آیا گیرنده کلید مخفی برای تأیید امضایش را دارد یا نه؟
معاملات غیر قابل ردیابی
در این بخش ما طرحی از معاملات کاملاً ناشناس ارائه می دهیم که هر دو قابلیت مرتبط نبودن و غیرقابل ردیابی بودن را برآورده میکند .ویژگی مهم راه حل ما استقلال آن است: فروشنده به همکاری با کاربران دیگر ویا شخص ثالث معتبر برای صورت دادن معاملات خود نیاز ندارد. از این رو هر کاربر به طور مستقل ترافیکی تحت پوشش تولید می کند.
مروری بر تحقیقات پیشین
طرح ما متکی بر رمزنگاری های اولیه ایست که امضای گروه نامیده میشود. و اولین بار توسط D. Chaum و E. van Heyst ارائه شد.
این طرح به کاربر اجازه می دهد پیام خود را از طرف گروه امضا کند. کاربر پس از امضای پیام ، نه تنها کلید عمومی خود ، بلکه کلید کل کاربران گروه خود را (برای اهداف تأیید) ارائه می دهد. یک تأیید کننده مطمئن میشود که امضا کننده واقعی عضوی از گروه است ، اما نمی تواند به تنهایی امضا کننده را شناسایی کند.
پروتکل اصلی به شخص ثالث معتبری (که مدیر گروه نامیده میشود) نیاز دارد. این شخص تنها کسی است که میتواند امضا کننده اصلی را ردیابی کند. نسخه بعدی که امضای حلقه ای نام دارد و توسط Rivest et al معرفی شده ، طرح مستقلی است که به مدیریت گروهی و ناشناس ماندن…. نیاز ندارد. بعداً تغییراتی در این طرح اعمال شد:
به لطف امضای حلقه ای پیوند پذیر، میتوان فهمید که آیا دو امضا توسط یک عضو از گروه ساخته شده است یا نه.
امضا حلقه ای قابل ردیابی
با فراهم کردن امکان ردیابی امضا کننده دو پیام با توجه به همان فرا داده (metainformation) ، ویژگی ناشناس بودن را محدود میکند. یک ساختار رمزنگاری شده مشابه که به عنوان امضای گروهی موقت نیز شناخته می شود به تشکیل گروه های دلخواه تأکید میکند. در حالی که طرح های امضای حلقه ای / گروهی به تعداد مشخصی از اعضا پایبند هستند.
در بیشتر موارد راه حل ما بر اساس فعالیت امضای حلقه ای قابل ردیابی که توسط E. Fujisaki و K. Suzuki معرفی شده پایه ریزی شده است. به منظور تشخیص الگوریتم اصلی و اصلاح از یکدیگر، ما امضای دوم را امضای حلقه ای یکبار مصرف نامیده ایم، که فعالیتش بر توانایی کاربر برای تولید تنها یک امضای معتبر بر اساس کلید خصوصی خود تأکید دارد.
ما ویژگی ردیابی را ضعیف کردیم. و قابلیت پیوند پذیری را فقط برای حفظ یکبار مصرف بودن حفظ کردیم . در نتیجه کلید عمومی ممکن است در بسیاری از مجموعه های تأیید کننده خارجی ظاهر شود و کلید خصوصی هم می تواند برای تولید یک امضای بی نام و نشان منحصر به فرد استفاده شود. حال در صورت اقدام به دوبار خرج کردن (double-spend) پول ،این دو امضا به هم مرتبط میشوند. اما اینکه امضا کننده شناسایی شود برای ما مفید نخواهد بود.
جهت مشاهده ادامه مقاله به آدرس وب سایت فکت کوینز مراجعه نمایید.
